Sommige vechters raken hard als vrachtwagen. Sommigen gaan gewoon niet naar beneden. Dan is er Kenji - degene die nooit lang genoeg blijft hangen om in de eerste plaats geraakt te worden. Hij is niet de sterkste. Bij de meeste matchups niet als een oneerlijk voordeel beschouwd. Hij is gewoon snel, scherp en zeer meedogenloos. En als je ooit aan de andere kant van een Kenji -strijd bent geweest met een speler die weet wat ze doen, weet je hoe snel een gevecht uit je controle kan spiraalden.
Brawl -sterren edelstenenzijn geweldig om nieuwe vechters te ontgrendelen, ongetwijfeld in, maar geen edelsteen ontgrendelt het soort druk en tempo -verschuiving dat Kenji brengt wanneer hij goed heeft gespeeld. U kunt de edelstenen gemakkelijk krijgenBovenop, de meest gerenommeerde en vertrouwde in-game valuta verkoper op internet.
Waarom voelt Kenji zich anders?
Hij is niet flitsend op papier. Heeft geen gigantische kernbeen of een onmogelijk of ondoordringbaar schild. Wat hij wel heeft, is beweging. Soepel, gevaarlijk, constant momentum. Zijn grijper laat hem kaarten doorsnijden op manieren die de meeste vechters niet eens kunnen volgen. Hij slaat voorbij muren alsof ze er niet zijn, verschijnt achter je voordat je zelfs de kans krijgt om te verplaatsen. Het gaat niet alleen om mobiliteit - het gaat over controle. En die controle? Dat is wat games wint.
Het uitvoeren van de show, modus voor modus
Kenji zit niet in de hoop dat je het verprutst. Hij dwingt druk. Hij beweegt op manieren die mensen ongemakkelijk maken. Je gaat op, denkt dat het gevecht op je weg gaat en zie, hij snijdt al van de zijkant, het breken van formatie, trekt de aandacht. Het gaat niet om flitsende combo's of grote schadepieken. Het is de manier waarop hij in je hoofd komt. Dat soort constante aanwezigheid gooit mensen meer weg dan je ooit zou denken.
En hoe meer je hem speelt, hoe meer je de patronen begint op te merken waarmee anderen spelen. Waar ze zich graag terugtrekken, als ze hebzuchtig worden, hoe lang zullen ze jagen. Je begint te reageren op die gewoonten, niet alleen wat er op het scherm gebeurt, maar eerder strategieën uitprobeert, in hun handen speelt om ze later te verrassen. Dat is de echte kracht. Hij beloont bewustzijn en snel denken veel meer dan ruwe kracht of mechanica.
Het zit allemaal in de patronen
En het is niet alsof hij in één gamemodus is gekozen. Hij is een krik van alle transacties en iemand die ook als overwinnaar in hen kan komen. Kenji werkt over de hele linie. Of je hem vroeg ontgrendelde bent of moest malen of zelfs moestKoop Brawl Stars edelstenenOm dingen te versnellen - eenmaal je hem hebt, verandert hij hoe je elke modus benadert.
In knock -out is hij een nachtmerrie om vast te pinnen - altijd rond de kaart scheuren, achter dekking glijden, wachtend op een zwak doelwit om te gluren. In Gem Grab is hij degene die het leven heel hard en vermoeiend maakt voor de edelsteendrager. Hij hoeft geen edelstenen zelf vast te houden - het enige dat nodig is, is om ervoor te zorgen dat niemand anders dat kan. In de Brawl -bal kan hij een verdediging wijd open kraken terwijl het vijandelijke team zich nog steeds hergroepeert. In Solo Showdown, veel succes met het volgen van hem. Hij verdwijnt voordat je je zelfs realiseert dat hij dichtbij was.
Wat hem echt leuk maakt om mee te spelen, is geen verborgen stat. Het is hoe persoonlijk zijn impact voelt. Je klikt niet alleen op knoppen en wint. Je moet de kaart lezen, je instincten vertrouwen, weten wanneer je moet pushen en wanneer je moet verdwijnen. Hij is niet voor mensen die het veilig spelen. Hij is voor spelers die graag risico's nemen en die kleine ramen omzetten in volledige gedenkwaardige schommelingen.
De vangst met Kenji
Toch vinden veel mensen hem niet meteen leuk. Ze zien de lagere gezondheid die hij heeft en denken dat ze zichzelf een gemakkelijk gevecht hebben gekregen. Maar Kenji speelt hun spel niet. Hij maakt de zijne, en als je het kunt bijhouden, alleen als je dat tempo van hem kunt matchen, niet alleen in gameplay, maar in het nadenken over strategieën en het lezen van anderen, begin je spelen te maken die bijna oneerlijk aanvoelen tegen de jongens die aan je keuze twijfelden.
Er is gewoon iets aan hem dat bij je blijft hangen. Het is geen brute kracht. Het zijn geen flitsende visuals. Het is dat gevoel dat je wordt. De manier waarop hij stroomt - geef je dat gevoel dat er altijd iets achter de schermen gebeurt. Alsof hij twee bewegingen vooruit denkt, altijd omcirkelen, altijd porren op zwakke plekken. Zodra je aan dat ritme went, spring je op die trein en trek je weg, het spelen van langzamere Brawlers voelt gewoon helemaal af.
Conclusie
Dus nee, hij is misschien niet de sterkste op papier. Misschien niet de veilige keuze of degene die iedereen in concepten verbiedt. Maar als het gaat om het vormgeven van de wedstrijd, het behouden van controle en het afsluiten van het momentum van een team voordat ze zelfs aan de slag gaan - Kenji doet dat beter dan bijna iedereen. En als je het eenmaal van dichtbij hebt gezien, is het niet iets dat je vergeet - en je tegenstander ook niet.
